Yıllardır, av, avcılık ve av köpekleri hakkında, kitap, dergi ve internet sitelerinde, bir çok şey söylendi, yazıldı, çizildi. Avcı teoride bu kaynaklardan, pratikte de  eş, dost, kendi tecrübesi ve diğer avcıların bilgi ve yönlendirmesi ile avcılık sanatını icra etmeye çalıştı. Lakin; hepimizin bildiği gibi, Av bir zevk işidir. Hiç birimiz belli bir bedel ödeyerek sahibi olduğumuz av köpeğimiz ile zevk almamız gereken noktada, strese girip sinir sahibi olmayı istemeyiz.Birde olayın avcılar arasındaki, avdan sonra güzel sohbet ortamları ile yapılmaya başlayan rekabet sohbetleridir, Stresli ve problemli geçmiş bir avın devamında ki av sohbetleri de pek keyifli olmasa gerek...

      Düşünün; güzel bir drahtarımız var ve av sezonu gelip büyük heyecanla hem zevk almak, hem de köpeğimizin marifetlerini net olarak görmek için ava çıkıyoruz, köpek avı gördüğü an, fermasını verip görevi bize bırakması gerekirken, avın üstüne atlayıp kendisi yakalamaya çalışıyor, veya ferma tamam, avcının avı vurması da tamam, köpek layıkıyla markalamasını da yapıyor, lakin; köpeğin aport görevini yapması lazım, köpek yaralı avı, avcıya getirirken ağzında geveleyerek, bağırsakları dışarıda, posası çıkmış bir av getiriyor...Nerede kaldı bu işin zevki ?... Köpeğin görevi ne olursa olsun, yavruluk döneminden itibaren disipline edilmeli, ava çıkartılmadan önce yavru köpek, güdüsel kabiliyetlerinin, itaat eğitimleri ile disipline edildikten sonra Ava başlanmalıdır. Av Köpeği Eğitim bölümünde, eğitim müfredatı dönemsel periyotlar halinde anlatılmaktadır.